In een eerder blog schreef ik al over ‘quiet quitting’? Dit begrip is in 2022 ontstaan en heeft vleugels gekregen via TikTok.
Ik sprak erover met Dianne Commissaris, Certified Professional Coach en ergonoom. We hebben ons hier puur gericht op de groep ‘quiet quitters’ die ik liever ‘quality guards’ noem. Hoe herken je dit bij een ander of jezelf? En hoe erg is het om deze groep in je bedrijf te hebben?
Dianne schreef er het volgende artikel over. In haar ogen van is ‘quiet quitting’ een logische reactie op drie ontwikkelingen en slechts in één van die drie gevallen echt reden tot zorg.
Stille afhakers, een nieuw fenomeen?
Buiten werktijd niet meer bereikbaar zijn. Niet zomaar taken erbij nemen die buiten je functie vallen. Stipt van negen tot vijf werken. Dit gedrag wordt als ‘quiet quitting’ bestempeld. Het schijnt nieuw te zijn, met name bij millenials en generatie Z. Deze jong volwassenen zouden geen stapje extra willen zetten. Wat ook vertaald wordt als “geen arbeidsethos hebben”.
Er zijn altijd al mensen geweest die “werken om te leven” als motto hebben en niet “leven om te werken”. Deze mensen bewaken hun privétijd zorgvuldig. Niks nieuws onder de zon dus. Evengoed is het wel belangrijk om aandacht te hebben voor de achtergronden van het gedrag dat nu zo stigmatiserend ‘stilletjes afhaken’ wordt genoemd.
Privétijd bewaken, een leerproces voor elk mens
Elk mens heeft te leren om zijn grenzen te bewaken als het om werk gaat. Dit speelt met name in de levensfase waarin werk, carrière maken en zorg voor kinderen en soms ouders samenvallen. Grofweg in de leeftijd van 30 tot 45 jaar. Sommigen beheersen het van nature, anderen leren door ervaring waarbij een periode van overbelast-zijn een leerzame tijd kan blijken.
Voor millenials en generatie Z lijkt ‘quiet quitting’ een logische reactie op een aantal ontwikkelingen. Geboren na 1985, groeiden de meeste van hen op in een tijd waarin een offline en online leven zich naadloos mengen. Waarin sociale media ze een beeld meegeeft van leeftijdsgenoten en inspirators die hun lijf, werk en leven perfect op orde hebben.
Eenmaal aan het werk kan het zo zijn dat ze:
- gewend zijn altijd en overal, offline en online bezig te zijn – óók met werk en
- hoge verwachtingen hebben van hun baan; dat die altijd leuk is, alleen maar energie geeft en dat ze er direct impact mee maken.
In het licht van deze ontwikkelingen, is wat ze doen via ‘quiet quitting’ helemaal nog niet zo slecht. Ze leren om goed voor zichzelf te zorgen. En doen dat al vóór hun dertigste!
Dianne’s tip:
ga met hen in gesprek. Zo geef je gezamenlijk richting en inhoud aan hun wens om grenzen te bewaken. Dit gesprek levert op dat jouw jonge medewerkers zich gehoord voelen en dat jij leert wat ze nodig hebben. Als dit te realiseren is binnen het werk, krijg je een gemotiveerde medewerker en geen ‘stille afhaker’. Dianne’s Model voor Duurzaam Presteren biedt praktische handvatten voor dit gesprek. Het geeft aan wat elk mens nodig heeft om met energie en plezier aan het werk te zijn.
Quiet quitting als vorm van verzet
De derde aanleiding die kan leiden tot ‘quiet quitting’ is slecht leiderschap. Nu is dat van alle tijden, maar Mahand & Caldwell stellen dat millenials en generatie Z dit niet zonder meer slikken. Hun ‘quiet quitting’ is een verzet tegen bedrijven die verwachten dat werknemers hun hele leven, inclusief privé tijd in dienst van het werk stellen. Een verzet tegen leidinggevenden die zich niet kunnen of willen verplaatsen in wat zij nodig hebben. Millenials willen gehoord worden en inspraak hebben, ze zijn ondernemend en willen direct hun bijdrage leveren. Generatie Z is van jongs af aan gewend om in groepjes te werken en leren daarbij dat elk groepslid even waardevol is. Gebrek aan ervaren wederkerigheid maakt dat ze afhaken. Door weg te gaan. Of door hun werk te doen, maar ook niet meer dan dat. Bedrijven waar dit speelt hebben echt een reden tot zorg.
De oplossing
Investeer als bedrijf in: training van leidinggevenden zodat die weten wat er speelt in elke generatie en levensfase; een cultuur waarin privétijd net zoveel gewaardeerd wordt als werktijd; een werkwijze waarin iedereen wordt aangesproken op zijn kwaliteiten en wordt ondersteund in wat hij wil ontwikkelen. Kortom, investeer in een cultuur waarin werk-geluk net zo belangrijk is als werk-productie.
Bronnen
Angelique Driessens
“Quiet Quitting-Causes and Opportunities”, T. Mahand & C. Caldwell, Business and Management Research, Vol. 12, No. 1; 2023: https://doi.org/10.5430/bmr.v12n1p9
Dr. Dianne Commissaris is Bewegingswetenschapper met specialisatie Arbeid & Gezondheid en Certified Professional Coach (ICF geaccrediteerd). Ze is sinds 2014 werkzaam als professioneel coach, freelance docent en trainer vanuit haar bedrijf BTR Coaching & Consultancy. Daarvoor werkte ze bij TNO Arbeid en de Vrije Universiteit in Amsterdam.
